Πώς να επικοινωνήσω τόσο πένθος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Πώς να επικοινωνήσω τόσο πένθος

Συγγραφέας: Αποστολία Αληζιώτη

Το πένθος προερχόμενο ως απόρροια της όποιας απώλειας είναι, δυστυχώς, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Το πένθος μπορεί να λάβει πολλές μορφές, όσοι είναι και οι τρόποι με τους οποίους το αντιλαμβανόμαστε, το βιώνουμε, το επικοινωνούμε, το ξεπερνάμε (ή όχι), αλλά και το πώς το εκφράζουμε στους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Όχι, δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για όλο αυτό. Κανένας και καμία δεν έχει το οποιοδήποτε δικαίωμα να κρίνει τον οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο για τη στάση που κρατά απέναντι στο πένθος που μπορεί να ζει εκείνη τη στιγμή. Είναι ένα καθαρό θέμα ψυχολογίας και επαφίεται στον καθένα και στην καθεμία ξεχωριστά το πώς, πού, πότε και κυρίως με ποιον τρόπο θα επιλέξει να το ζήσει. Ναι, δεν είναι κακό το να ζητάμε να μείνουμε μόνοι/ες και να το αντιμετωπίσουμε, όπως είναι ένα θετικό σημάδι το να ζητήσουμε βοήθεια από τους γύρω μας. Όλα σεβαστά και κατανοητά. Σήμερα, λοιπόν, σας έχω μία πρόταση βιβλίου που σχετίζεται με το ζήτημα του πένθους. Ο λόγος για το βιβλίο ''Πώς να επικοινωνήσω τόσο πένθος'', της συγγραφέως Αποστολίας Αληζιώτη, το οποίο είναι γραμμένο με έναν λόγο προσιτό, οικείο και κάπως ανακουφιστικό, δίχως να κάνει υποδείξεις και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος. Πάμε να μάθουμε περισσότερα γι'αυτό μαζί...

Περιγραφή:

Η ύπαρξη ορισμένων ανθρώπων αντανακλά τη χαρά και τα όνειρά μας για ολόκληρο το μέλλον. Κάποιοι άνθρωποι υπάρχουν στη ζωή μας και τους αγαπάμε πάρα πολύ βαθιά, άλλοι είναι αισθητοί σαν την ίδια μας τη ζωή, τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ένας άνθρωπος που υποφέρει από συντριπτικό πένθος δεν πρέπει να θέτει χρονικούς περιορισμούς στον πόνο, εφόσον αυτός δεν υπακούει, μα να επιτρέπει στον εαυτό του την αυτο-έκφραση και την επικοινωνία χωρίς ενοχές. Η αμηχανία των ανθρώπων να αποδεχτούν το πένθος έχει ως αποτέλεσμα –λόγω της διάρκειάς του– το πένθος να επεκτείνεται στις σχέσεις, που τραυματίζονται μέρα με τη μέρα προκαλώντας αυτολογοκρισία και αποξένωση. Ωστόσο, σχέση σημαίνει σύνδεση.

Το βιβλίο θέλει να τονίσει πως η επικοινωνία των συναισθημάτων στο συντριπτικό πένθος είναι σημαντική για τη διατήρηση της σύνδεσης με σημαντικούς «άλλους» (και μας δείχνει το «πώς» αυτό μπορεί να επικοινωνηθεί), ενώ επίσης αποσαφηνίζει τους μύθους που δυσχεραίνουν την κατανόηση των μοντέλων του πένθους και τις αυτο-υποστηρικτικές στρατηγικές. Ίσως ακόμα να φανεί χρήσιμο στους οικείους τους για την καλύτερη κατανόηση του πένθους και τη σημασία της επικοινωνίας του.

Ένα βιβλίο που διαβάζεται σε ένα απόγευμα, αλλά έχει πολλά να πει.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.