Η Συνέχεια

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ το ποιο θα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και εν γένει κάθε έμβιας ζωής στον πλανήτη; Όχι, δεν έχω σκοπό να καταφύγω σε καμία θεωρία του Νοστράδαμου, αλλά ούτε και θα αρχίσω να μοιρολατρώ και να κρυφτώ πίσω από πεσιμιστικές απόψεις και μία τάση εκφοβισμού. Μακρυά από μένα αυτά. Απλώς σας θέτω μία πολύ απλή, μα αντικειμενικά δύσκολη ως προς την απάντησή της ερώτηση. Διότι, κάποια πράγματα που φάνταζαν μονάχα ως αποκυήματα επιστημονικής φαντασίας, πλέον, μας δείχνουν μία πιο τρομακτική πλευρά. Μία αίσθηση θρίλερ, όχι αυτή που μπορεί να έχουμε συνηθίσει και ταυτίσει με τον τρόμο, μα τόσο επώδυνα ρεαλιστική που ο τρόμος παίρνει άλλες διαστάσεις... 

Είναι γεγονός ότι για πάρα πολλά χρόνια κρατούσα αναγνωστικές ''αποστάσεις'' από τα βιβλία που ανήκουν στο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Ένα βιβλίο πριν κάμποσο καιρό -δε θυμάμαι πότε ακριβώς- κατάφερε να με ''ξεκλειδώσει'' κι από τότε, έχω την καλή τύχη να φτάνουν στα χέρια μου βιβλία του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους που μου έχουν αφήσει με μία γενικότερη θετική αίσθηση. Ένα εξ αυτών και το μυθιστόρημα της συγγραφέως Αντωνίας Τρικαλιώτη, με τίτλο ''Η Συνέχεια'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή, ενώνοντας κάτω από ένα κοινό παρονομαστή την επιστημονική φαντασία με τον τρόμο...

Η συγγραφέας φαίνεται να τολμά και να ''σπάει'' τα δεσμά των κλισέ και των όποιων προκαταλήψεων σχετικά με βιβλία με ανάλογες θεματικές. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για δημιουργούς που κάνουν τώρα τα βήματά τους στο χώρο της λογοτεχνίας. Βέβαια, δεν επαφίεται μόνο στη φαντασία της, αλλά στηρίζεται και σε μία εξελίξιμη και ενδιαφέρουσα γραφή, που ξέρει να ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, ελπίδας και φόβου, καθώς και μίας διαρκούς αναζήτησης των όποιων λυτρωτικών απαντήσεων που θα λάβουμε μέσα από την εξιστόρηση της παρούσας ιστορίας. Μία ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα, άρτια δομημένη και στοιχειωθετημένη από την αρχή έως και το τέλος, βάζοντάς μας στη διαδικασία να αναρωτηθούμε για πολλά, ίσως και να αναθεωρήσουμε για άλλα τόσα...

''«Όταν οι άνθρωποι δημιούργησαν τους Συνεχιστές, αντιλήφθηκαν πως οι ίδιοι δεν έχουν λόγο περεταίρω εξέλιξης, πως δεν μπορούν κι ούτε χρειάζεται να συναγωνιστούν το δημιούργημά́ τους, κι έτσι έφθιναν.»

Την εποχή που τα ανθρωποειδή έγιναν οι αντάξιοι Συνεχιστές της ανθρωπότητας, ένα από αυτά, ο Τάλως, αμφισβητεί την ηθική της τεχνητής νοημοσύνης και αναζητά την ξεχασμένη αλήθεια στο δικό του παρελθόν. Θα επανακτήσουν οι άνθρωποι τον κυρίαρχο ρόλο τους πάνω στη Γη ή είναι ήδη αργά;

Ο Τάλως καλείται να γίνει ένας νέος Προμηθέας, ο κρίκος ανάμεσα στην ανθρωπότητα και την τεχνητή νοημοσύνη, να αντιμετωπίσει την κοινωνία των Συνεχιστών στην οποία ανήκει, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό." (Από το οπισθόφυλλο)

Μικρό, μα θαυματουργό θα χαρακτήριζα το βιβλίο, αφού δύναται να μας δείξει μία πιθανή πλευρά του αύριο του κόσμου μας. Ενός κόσμου που ψάχνει να βρει και να κατακτήσει την τελειότητα με νόμιμους και ηθικούς, ή, και μη τρόπους και δυστυχώς, αφήνει στην άκρη τον άνθρωπο. Ένας κόσμος που πλέον έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι και στηρίζεται στην τεχνολογία και καταλήγει να γίνει έρμαιο και υπηρέτης αυτής. Άραγε, πόσο εύκολη, δυνατή και συμβατή η ζωή μεταξύ των ανθρώπων και των ανθρωποειδών; Για ποιους/ες, τελικά, είναι προορισμένος ο κόσμος; Ή μήπως σε κανέναν/καμία δεν αξίζει; Με λεπτά κι εύθραυστα τα όρια μεταξύ της αδικίας και της δικαιοσύνης, ποιος/α θα μπορέσει να δώσει σαφείς, επώδυνες και ειλικρινείς απαντήσεις, δίχως το κόστος του φόβου; Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο για να το ανακαλύψετε... Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ και μελλοντικά εύχομαι να διαβάσω κι άλλα έργα της ιδίας.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή.