Παράθυρο στον κόσμο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Παράθυρο στον κόσμο

Συγγραφέας: Πόλυ Σιγανού

Άν θέλω να είμαι σωστή τόσο απέναντί σας όσο και στον ίδιο μου τον εαυτό, οφείλω να ομολογήσω -με πάσα ειλικρίνεια- ότι κατά καιρούς έχει τύχει να αδικήσω κάποια βιβλία, διότι η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα για εκείνα -με το πού τα έπιασα στα χέρια μου- δεν ήταν κι η πιο καλή και γι'αυτό επέλεξα να τα αφήσω για λίγο στην άκρη. Ίσως, πάλι, να λειτούργησε υπέρ των βιβλίων αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της άφιξής τους στη βιβλιοθήκη μου και στη στιγμή που αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να τα διαβάσω. Με μία πιο καθαρή και απαλλαγμένη από άλλα θέματα σκέψη, τολμώ να πω ότι έχω ανακαλύψει βιβλία που αποδείχθηκαν ότι ήταν καλύτερα απ'αυτό που αρχικά νόμιζα... Ένα εξ αυτών, που δεν το έπιανε αρχικά το μάτι μου, αλλά με ''αποστόμωσε'' συναισθηματικά σε βαθμό που δεν το περίμενα, είναι το βιβλίο της συγγραφέως Πόλυς Σιγανού, με τίτλο ''Παράθυρο στον κόσμο'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος. Πρόκειται για μία συλλογή διηγημάτων βγαλμένων από την ίδια τη ζωή.

Το τελευταίο διάστημα εντελώς τυχαία βρίσκομαι ''χαμένη'' μέσα σε συλλογές διηγημάτων. Διηγήματα που έρχονται να μου (υπεν)θυμίσουν πράγματα που θα πρέπει να έχω κατά νου σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Να μην ξεχνώ ότι η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο, ή, μαύρο, μα μπορεί να φέρει και τις λοιπές χρωματικές αποχρώσεις που ''συνοδεύουν'' τις όποιες πράξεις, συναισθήματα και σκέψεις όχι μόνο δικές μου, αλλά και των άλλων ανθρώπων γύρω μου... Άν και δεν έχω ξαναδιαβάσει κάποιο έργο της συγγραφέως, δεν ξέρω πώς τα κατάφερε από τις πρώτες, κιόλας, σελίδες του βιβλίου, να νιώσω μία οικειότητα μαζί της. Ήθελα να ακούσω το τί είχε να μοιραστεί μαζί μου/σας. Δεν ένιωσα να πιέζομαι να συνεχίσω την ανάγνωση, αλλά αυτή η ελευθερία μου επέτρεψε να αφεθώ εξ ολοκλήρου στα διηγήματα και να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ το τι θα έκανα εγώ στη θέση των προσώπων, όπως και να νιώσω τα ίδια συναισθήματα με εκείνα...

''Τις ώρες τις μοναχικές, εικόνες, σκέψεις και γεγονότα μπερδεύονται και γίνονται ένα κουβάρι. Και στην προσπάθειά τους να ξεμπλεχτούν, τραβούν τη λεπτή κουρτίνα πίσω από το παράθυρο της λησμονιάς. Και ξεχωρίζουν… Άλλες φορές μοιάζουν να αιμορραγούν και άλλες να ζωντανεύουν. Σαν την Ελπίδα." (Από το οπισθόφυλλο)

Τί κάνει, λοιπόν, η παρούσα συλλογή; Αυτό ακριβώς που υποδηλώνει ο τίτλος της! Δηλαδή, γίνεται ένα ''μεταφορικό μέσο'', ή, πιο σωστά ένα ''παράθυρο στον κόσμο'' που μας επιτρέπει να δούμε μέσα από εκείνο και να κοιτάξουμε μέσα και πέρα από τα όποια προφανή συμβαίνουν παντού γύρω μας και μας επηρεάζουν, λίγο έως και πολύ, όλους κι όλες μας. Αρκεί να έχουμε ανοικτά τα μάτια και την ψυχή μας, ώστε να δεχθούμε τόσο το καλό όσο και το κακό που κατοικεί στις ψυχές των ανθρώπων... Ναι, θα περάσουμε από διάφορα ψυχολογικά στάδια, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, ώστε να οδηγηθούμε μαζί με τα πρόσωπα στην πολυπόθητη λύτρωση... Κι όλα αυτά με μία γραφή ρέουσα, αισθαντική και πάνω απ'όλα ρεαλιστική δίχως να γίνεται επικριτική. Μία συλλογή διηγημάτων που θα θυμάμαι για καιρό...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.