Συλλέκτης αντικών: Η τελευταία δημοπρασία - Αφιέρωμα στη σύγχρονη ξένη αστυνομική λογοτεχνία (Μέρος 5ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα στη σύγχρονη ξένη αστυνομική λογοτεχνία (Μέρος 5ο)

Προτελευταία ημέρα του αφιερώματος στη σύγχρονη ξένη αστυνομική λογοτεχνία και σειρά έχει ένα μυθιστόρημα, από εκείνα που μπορούν να λάβουν τον χαρακτηρισμό ''cozy crime'' ένεκα της γενικότερης αισθητικής του και της περιρρέουσας μυστηριακής ατμόσφαιρας που ''καλύπτει'' όλο το κείμενο. Ο λόγος για το μυθιστόρημα της συγγραφέως C. L. Miller , με τίτλο ''Συλλέκτης αντικών: Η τελευταία δημοπρασία" (The antique hunter's guide to murder), το οποίο κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας, σε μετάφραση της κυρίας Στέργιας Κάββαλου. Πριν να ξεκινήσω, όμως, να μοιράζομαι τις εντυπώσεις μου για εκείνο μαζί σας, να σας πω ότι το παρόν βιβλίο είναι το πρώτο της εν λόγω σειράς. 

Πάντα μου αρέσει να επεξεργάζομαι τα βιβλία που φτάνουν στα χέρια μου και δη εκείνα που ανήκουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Νομίζω ότι το να ελέγχω διεξοδικά την εικόνα του εξωφύλλου, καθώς και τον τίτλο που το κοσμεί φαντάζει σαν μία πρώτη κι εναλλακτική ''αυτοψία'' του χώρου του ''εγκλήματος'', όπου από εκεί θα μπορέσω να συγκεντρώσω τα αρχικά -ίσως και κομβικά- στοιχεία για την επίλυση της υπόθεσης. Ή μήπως όχι; Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και παραπλανητικά; Εδώ, ευτυχώς, δεν τίθεται κάποιο τέτοιο ζήτημα. Αντιθέτως, η συγγραφέως από την αρχή τοποθετεί τους πυλώνες όπου εκεί πάνω θα στηριχθεί όλη η υπόθεση του βιβλίου. Άραγε, ποιος κρύβεται πίσω από το προσωνύμιο ''συλλέκτης αντικών''; Γιατί αυτή θα ήταν η τελευταία δημοπρασία; Και κυρίως ποιος/α θα βρει το θάρρος να απαντήσει με ειλικρίνεια στο ερώτημα ''Εσύ για ποια αντίκα θα σκότωνες;''. 

Γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι έχουν το πάθος να συλλέγουν διάφορα αντικείμενα. Από κρασιά και γραμματόσημα έως και ποικίλα είδη αντικών είτε μικρότερης είτε μεγαλύτερης χρηματικής αξίας. Ένα πάθος που δεν το βιώνω, αλλά μπορώ να κατανοήσω όλη αυτήν την αγάπη που τρέφουν για τις συλλογές και τη διαρκή αναζήτηση του επόμενου θησαυρού που θα έρθει να εμπλουτίσει και κοσμήσει τη συλλογή τους. Μα δύναται μία αντίκα και πιο συγκεκριμένα η απόκτησή της να γίνει το κίνητρο και η αφορμή για να οδηγηθεί ένας άνθρωπος στη διάπραξη ενός ειδεχθούς εγκλήματος; Εύλογο θα πείτε το ερώτημά μου, μα έχουμε δει ανθρώπους να εγκληματούν και για πιο ασήμαντα πράγματα. Οπότε, τα πάντα είναι πιθανά και συνετό θα ήταν να μην αποκλείουμε τίποτα σε αυτήν τη ζωή... Μη σας πω και στην επόμενη, αν κι εφόσον υπάρχει...

''Η Φρέγια Λόκγουντ πληροφορείται ότι ο Άρθουρ Κρόκλφορντ, έμπορος αντικών και μέντοράς της, με τον οποίο δεν έχει πια επαφές, πεθαίνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Έχει περάσει τα τελευταία είκοσι χρόνια μακριά από τη γραφική γενέτειρά της στην Αγγλία, όμως σε ένα γράμμα που της αφήνει ο Άρθουρ λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του της ζητά να ξεκινήσει μια έρευνα.

Μην το πεις πουθενά.

Δεν έχει μείνει κανείς για να εμπιστευτείς.

Ψάξε τα στοιχεία και να προσέχεις.

Η Φρέγια δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιστρέψει στη ζωή την οποία είχε ορκιστεί ότι θα άφηνε πίσω της. Ενώνοντας τις δυνάμεις της με τη θεία της Κάρολ, ακολουθεί τόσο τα στοιχεία όσο και το ένστικτό της, που την οδηγούν σε μια παλιά έπαυλη για να περάσει ένα «Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στους λάτρεις των αντικών». Όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η Φρέγια καταλαβαίνει αμέσως ότι όλες οι αντίκες είναι απλώς φτηνές απομιμήσεις και ότι οι υπόλοιποι καλεσμένοι είναι μυστικοπαθείς και απειλητικοί. Τι συμβαίνει σε αυτό το αρχοντικό και πώς εμπλέκεται ο Άρθουρ; Και το πιο σημαντικό, θα μπορέσουν η Φρέγια και η Κάρολ να ανακαλύψουν την αλήθεια πριν ξαναχτυπήσει ο δολοφόνος;" (Από το οπισθόφυλλο)

Διαβάζοντας την άνωθεν περίληψη της πλοκής, είναι γεγονός ότι αισθάνθηκα, αυτομάτως, μία αναγνωστική ''έλξη'' προς τα όσα θα διαδραματίζονταν μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ένιωσα λες και μεταφερόμουν, έστω και νοερά, στην αγγλική επαρχία και το ομιχλώδες και κάπως βροχερό και αρκετά νοτισμένο από την υγρασία σκηνικό επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τη γενικότερη αίσθηση και αντίληψή μου... Ναι, η συγγραφέας ξέρει πώς να ''χτίζει'' αρκετά πειστικά σκηνικά και να μας καθοδηγεί, ομαλά, μέσα σε αυτά. Σε αυτό αξίζει να προσθέσουμε την εξιστόρηση των γεγονότων σε δύο πρόσωπα που έρχεται να μας προσφέρει μία συνολική εικόνα της υπόθεσης. Παράλληλα δε, οι αναδρομές στο παρελθόν έχουν ως σκοπό να μην αφήσουν ''κενά'' στο αναγνωστικό κοινό και να έχουμε ένα πλήρες και κατατοπιστικό κείμενο.

Η συγγραφέας εστιάζει πολύ την προσοχή της στις λεπτομέρειες -από τις πιο μικρές έως και τις πιο μεγάλες και πολυσύνθετες- (για παράδειγμα οι γνώσεις της γύρω από τις αντίκες, το εμπόριο -νόμιμο, ή, μη αυτών- τα αυθεντικά, ή, τα πλαστά έργα, κλπ.) που έχουν ως αποτέλεσμα να ''πέφτει'' εκεί περισσότερο το βάρος της υπόθεσης. Αυτό δε με ενόχλησε ως αναγνώστρια, μα και πάλι είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Ίσως, πάλι, αυτό να θυμίσει σε μερίδα του αναγνωστικού κοινού μία εσάνς από το στυλ της Άγκαθα Κρίστι. Όμως, η συγγραφέας καταφέρνει να διατηρεί τη φρεσκάδα και μοναδικότητα του τρόπου γραφής της. Και με δεδομένο ότι μιλάμε -αν και αυτοτελές!- για το πρώτο βιβλίο της σειράς, εγώ επιλέγω να δω το τί μέλλει γενέσθαι σε επόμενα... Εν ολίγοις, είναι ένα ευχάριστο και ευανάγνωστο βιβλίο, ιδανικό για τους/τις λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας που δεν τους/τις αρέσουν οι πιο έντονες σκηνές και το όποιο αιματοκύλισμα συνοδεύει αυτές.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 6ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος.