Οι Ιέρειες της Εκάτης - Αφιέρωμα σε βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας (Μέρος 5ο)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Αφιέρωμα σε βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας 

(Μέρος 5ο)

~ Οι Ιέρειες της Εκάτης ~

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και θελκτικά -τουλάχιστον για μένα ως αναγνώστρια- ''παντρέματα'' λογοτεχνικών ειδών μέσα σε ένα μυθιστόρημα είναι ο συνδυασμός της φαντασίας με την ιστορία. Άν και φαντάζει ως οξύμωρη η ''σύνδεση'' αυτών των δύο μαζί, θα μου επιτρέψετε να θεωρώ ότι είναι από τα πιο ταιριαστά ''ζεύγη'' που θα μπορούσαν να υπάρξουν. Κι αυτό, διότι αρκεί να σκεφτούμε το πώς η φαντασία δημιουργεί θρύλους και μύθους γύρω από ποικίλα ηρωϊκά (ή και μη)/ιστορικά πρόσωπα, που τα ''ντύνει'' με χαρακτηριστικά πέρα από τα ανθρώπινα. Χαρακτηριστικά θεών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το θάρρος, την ανδρεία, τη δύναμη, το κάλλος, καθώς και τις σπουδαίες και αξιομνημόνευτες πράξεις. 

Για το ''κλείσιμο'' του αφιερώματος σε βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας, επέλεξα ένα μυθιστόρημα που ήθελα εδώ και αρκετό καιρό να διαβάσω. Ο λόγος για το βιβλίο ''Οι Ιέρειες της Εκάτης'' που υπογράφει ο συγγραφέας Παναγιώτης Σεραφείμ Χανός και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis. Ένα μυθιστόρημα, όπου μέσα στις σελίδες του υπάρχει ένα αρμονικό ''πλέξιμο'' της φαντασίας με την ιστορία σε ένα γενικότερο αλληγορικό και πολυεπίπεδο πλαίσιο, το οποίο απαιτεί την αμέριστη προσοχή μας και διαβάζεται σταδιακά και συνεχόμενα. Ένα βιβλίο γεμάτο από άποψη όγκου και νοημάτων που ''γέμισε'', με δημιουργικό τρόπο, τον ελεύθερο χρόνο και τη σκέψη μου... 

''ENA EKΡHKTIKO ΜΕΙΓΜΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ"

Από μικρή αγαπούσα τόσο τη μυθολογία όσο και την ιστορία. Γι'αυτό κι ένας από τους λόγους που κέντρισε το ενδιαφέρον μου το παρόν έργο ήταν ο ιδιαίτερος τίτλος του, ''Οι Ιέρειες της Εκάτης''. Άραγε, τί ρόλο θα επιτελούσαν εκείνες (οι ιέρειες) στην εξέλιξη της παρούσας πλοκής; Γιατί ο συγγραφέας επέλεξε τις ιέρειες της συγκεκριμένης θεάς, εν προκειμένω, της Εκάτης κι όχι κάποιας άλλης; Μήπως υπήρχε κάποιος βαθύτερος συμβολισμός πίσω από αυτήν του την κίνηση; Πολλά ερωτήματα ''παίδευαν'', ευχάριστα, το μυαλό μου και οι απαντήσεις με ανέμεναν μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Οπότε, ξεκίνησα την ανάγνωση, αφού πρώτα έκανα μία έρευνα γύρω από τις ιέρειες και την Εκάτη, ώστε να ''ξεσκονίσω'' τις γνώσεις μου.

Οι ιέρειες στην αρχαία Ελλάδα ήταν ως επί το πλείστον οι υπηρέτριες των θεών και ζούσαν, κυρίως, μέσα στους ναούς οι οποίοι είχαν ανεγερθεί προς τιμήν του ονόματος κάποιου/ας θεού/ας, φροντίζοντας την ομαλή λειτουργία αυτών και να διατηρούνται τα πάντα σε τάξη. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως τα ''δεξιά χέρια'' των θεών και ότι ήταν οι ενδιάμεσοι/ες μεταξύ εκείνων και των θνητών. Άρα, δεν είναι τυχαίο που ο συγγραφέας επιλέγει τις ιέρειες της Εκάτης για να πρωταγωνιστήσουν μέσα στο κείμενό του. Μα θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στην Εκάτη και στο ό,τι συμβόλιζε εκείνη, σύμφωνα με τη μυθολογία. Ιέρεια του σκότους, της νύχτας, της μαγείας, της γνώσης των φαρμακευτικών και δηλητηριωδών βοτάνων που σχετιζόταν, επίσης, με τα φαντάσματα και τη νεκρομαντεία. Γενικότερα έμοιαζε λες και κάτι υποχθόνιο και σκοτεινό ταυτιζόταν με το όνομά της. Μα πόση αλήθεια μπορεί να υπάρχει μέσα σε όλο αυτό;

''1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση των Οθωμανών.

Μέχρι τη στιγμή που το μυστικό διαρρέει… Ένα δολοφονικό παιχνίδι εξουσίας με κανόνες που ορίζονται στο παρασκήνιο από τις ιέρειες μιας ξεχασμένης θρησκείας. Ένα άγνωστο έπος με ηρωικές ναυμαχίες, πολύνεκρες μάχες, πολιτικές συγκρούσεις, σκοτεινές συνωμοσίες κι ανομολόγητα πάθη. Ένα ανατρεπτικό δράμα, του οποίου οι τραγικές λεπτομέρειες οδηγούν στη Συντέλεια του Κόσμου." (Από το οπισθόφυλλο)

Φαντασία, πραγματικότητα, μυθολογία και μία εύστοχη τοποθέτηση της γυναικείας μορφής (εδώ των ιερειών της Εκάτης) έχει ως αποτέλεσμα να παρατηρούμε το πώς οι γυναίκες μπόρεσαν από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας -παρά τις όποιες δυσκολίες, φόβους, λανθασμένες αντιλήψεις/προκαταλήψεις, επιφυλάξεις και αμφισβητήσεις- να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και των όσων συμβάντων καθόρισαν τα όσα υπάρχουν γύρω μας, καθώς και το πώς είναι ο κόσμος που γνωρίζουμε σήμερα. Ναι, μοιάζει σαν να έχουμε να κάνουμε με ένα παράλληλο ταξίδι στο χώρο και στον χρόνο...

Δίπολα όπως φαντασία και πραγματικότητα, αλήθεια και ψέμα, φως και σκοτάδι, παρελθόν και παρόν (μέλλον), θνητότητα και αθανασία, καθώς και ένας κόσμος που προσπαθεί να εξελιχθεί και παράλληλα να ''κληρονομήσει'' τις παλαιές αξίες και να τις ισορροπήσει μέσα στο ''είναι'' του, δίχως όμως να υπάρχουν ανεπιθύμητα πισωγυρίσματα κι αρκετά ακόμη ''στήνουν'' ολόκληρο το σκηνικό του βιβλίου. Ένα βιβλίο που δίνει αρκετή βάση σε ιστορικά γεγονότα (δεν είμαι ιστορικός, ούτε έχω τόσες γνώσεις για να ξέρω αν είναι ακριβή, ή, όχι), όπως και στους χαρακτήρες των προσώπων που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα σε αυτό. 

Ο λόγος του συγγραφέα είναι έντονα λυρικός και σταθερός και αναλόγως με την περιγραφή της εκάστοτε σκηνής εναλλάσσεται από πιο ήπιος και γλαφυρός σε πιο κοφτός και κατά τόπους δηκτικός και χειμαρρώδης ώστε να γίνει πιο πειστικός και πιο ρεαλιστικός ως προς τα λεγόμενά του. Ταυτόχρονα δε, η συναισθηματική μας κατάσταση μοιάζει σαν να ανεβοκατεβαίνει σε ένα roller coaster που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μας παρασύρει σε μία ''δίνη'' από την οποία ούτε θέλουμε ούτε και μπορούμε να ξεφύγουμε... Ένα βιβλίο που θα μείνει για καιρό νωπό στη μνήμη μου.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.