ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Φανταστείτε να στέκεστε μπροστά σε έναν πίνακα όχι ζωγραφικής, αλλά περίτεχνα κεντημένο. Δε θέλω να τον προσπεράσετε, αλλά να σταθείτε στις λεπτομέρειες. Εκείνες που όσο μικρές κι απλές κι αν δείχνουν, είναι τόσο μα τόσο σημαντικές. Κάθε κλωστή, λοιπόν, αυτού του κεντήματος έχει κι ένα δικό της χρώμα, το οποίο την οδηγεί να τοποθετηθεί σε συγκεκριμένα κι οριοθετημένα σημεία και να λάβει μία θέση. Αυτή η παρουσία της είναι μοναδική όπως και κάθε ανθρώπου στη ζωή μας. Ναι, αυτό το κέντημα απεικονίζει όχι ένα ακόμη υφαντό λαϊκής τέχνης, μα ολόκληρη την πορεία ζωής ενός ανθρώπου με όλα εκείνα τα πρόσωπα και τις εμπειρίες που καθόρισαν τα πάντα. Μα ποιος/α μπορεί να σταθεί απέναντι σε ένα τέτοιο κέντημα που δε φοβάται να μοιραστεί αλήθειες, παρά την όποια σφοδρότητα ίσως και πόνο τις συνοδεύει, δίχως φόβο, μα με πάθος; Η συγγραφέας Ρώνη Νικολάου μας παρουσιάζει το μυθιστόρημά της, με τίτλο ''ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και υπήρξε η αφορμή για τη γέννηση των άνωθεν σκέψεων μέσα στο μυαλό μου. Ένα μυθιστόρημα από εκείνα που έχει να μας πει περισσότερα από τα όσα αρχικά θεωρούμε...

Το παρόν βιβλίο δε σχετίζεται με την τέχνη του κεντήματος, αλλά με αφορμή εκείνη, ή, πιο συγκεκριμένα μέσω ενός εύστοχου παραλληλισμού της ζωής με τη διαδικασία του κεντήματος θα μας μιλήσει για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν σε μεγαλύτερο, ή, μικρότερο βαθμό, άμεσα, ή, εμμέσως. Η συγγραφέας θέτει επί τάπητος το ζήτημα της βίας. Εκείνη τη βία που δύναται να λάβει ποικίλες μορφές και να είναι τόσο επώδυνα κακοποιητική που συμβάλλει ακόμη και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των επιλογών ενός ανθρώπου. Από τη σωματική και τη λεκτική έως και την ψυχολογική όλες οι μορφές της βίας είναι τόσο ύπουλες και παρεισφρέουν στις ζωές των ανθρώπων σαν τα κακά ζιζάνια που απομυζούν λίγο λίγο το απαραίτητο για τη διαβίωση οξυγόνο μαζί με την όποια ελπίδα...

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ευνοημένο από την τύχη (δεν μπορώ να μιλήσω για το μέλλον) που δεν έχει τύχει να βρεθώ σε μία τόσο άσχημη θέση και δε σας το κρύβω ότι νιώθω έναν δισταγμό να εκφράσω μεγάλα και πομπώδη λόγια και συμβουλές για το τί πρέπει να κάνει κάποιος άνθρωπος που είναι θύμα βίας, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να στεκόμαστε στο πλευρό αυτών των ανθρώπων και να τους/τις βοηθάμε όσο μπορούμε...

''Η βία μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όμως η χειρότερη είναι εκείνη που κρύβεται πίσω από ένα συμπαθητικό πρόσωπο, που εξαπατά με το παρουσιαστικό του. Η Κασσάνδρα για χρόνια γίνεται αποδέκτης κλιμακούμενης βίας μέσα από μια κακοποιητική σχέση, πλάι σε έναν τοξικό σύντροφο. Ψυχικά ακρωτηριασμένη, καταλήγει δέσμια μιας παθητικής εκδοχής του εαυτού της. «Η ζωή είναι σαν ένα κέντημα». Αυτό σιγοψιθύρισε, όταν μέσα από σκέψεις και συνειρμούς συνειδητοποίησε πως υφαίνει το δικό της κέντημα. Κάθε της πράξη και μια βελονιά. Κάθε λάθος απόφασή της και ένας κόμπος. Κλωστές, χρώματα, ποιότητες, και η πίσω πλευρά του κεντήματος, εκεί που κρύβεται η δική της αλήθεια. Αν καταφέρει να τη βρει, ίσως βρει και το κλειδί που θα την απελευθερώσει." (Από το οπισθόφυλλο)

Από ό,τι φαίνεται και η συγγραφέας μοιράζεται μαζί μας την ίδια σκέψη και με απόλυτο σεβασμό, προσοχή, νοιάξιμο και πραγματική αγάπη προς κάθε άνθρωπο (θύμα βίας) μας προσφέρει ένα κείμενο αρκετά ρεαλιστικό με τις όποιες επώδυνες στιγμές και ταυτόχρονα με μία γενναία δόση ελπίδας μέσα σε όλο το γενικότερο οικείο και σχεδόν εξομολογητικό λόγο της συγγραφέως μέσα από την πρωτοπρόσωπη και τόσο εκκωφαντική εξιστόρηση των γεγονότων από την κεντρική πρωταγωνίστρια, που επιτρέπει να βιώσουμε -έστω και σε νοερό επίπεδο- όλα όσα έζησε και να λάβουμε τα όποια σημαντικά μηνύματα και στήριξη ότι δεν είμαστε οι μόνες/οι, αλλά και να βάλει και τους θύτες στη διαδικασία να αναλογιστούν τα λάθη τους και να προσπαθήσουν να διορθωθούν αποκτώντας την όποια ενσυναίσθηση που πρέπει να διακρίνει κάθε άνθρωπο...

Κάθε χρώμα κλωστής δε συμβολίζει μόνο κάποια συναισθήματα και ψυχικά χαρακτηριστικά, αλλά και την παρουσία και στάση ζωής κάθε ανθρώπου μέσα σε αυτό ''ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ'' που μας ''μιλά'' μέσα από τις περιγραφικές εικόνες που απεικονίζονται πάνω του και ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας και μας συγκινούν, μας προβληματίζουν και εντέλει μας κάνουν να βλέπουμε το φως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.