Η παράμετρος του Αϊνστάιν

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: Η παράμετρος του Αϊνστάιν

Συγγραφέας: Κώστας Πλιάτσικας

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα ως προς το νόημα και τη γραφή του βιβλίο, που διάβασα από την αρχή της φετινής χρονιάς έως και σήμερα, είναι το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Κώστα Πλιάτσικα, με τίτλο ''Η παράμετρος του Αϊνστάιν'', το οποίο δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από την Άνεμος εκδοτική. Κι όχι! Μη σας παραπλανά ο τίτλος του. Δεν πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που σχετίζεται με την επιστήμη της φυσικής και των όποιων θεωριών του Αϊνστάιν, αλλά για ένα βαθειά κοινωνικό και πολυδιάστατο μυθιστόρημα, όπου μέσα στις σελίδες του ο συγγραφέας χάρη σε έξυπνους παραλληλισμούς, προβληματισμούς, υποθέσεις κι αντιθέσεις, καθώς και μία γενικότερη αίσθηση αμφισβήτησης (εντός κι εκτός εισαγωγικών) κι αποδοχής των πάντων φέρνει στην επιφάνεια συζητήσεις γύρω από ποικίλα κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο... Ένα βιβλίο, που δεν σας το κρύβω, με έβαλε σε σκέψεις και την ίδια στιγμή με έκανε να σταθώ ενεή απέναντί του... Και ποια το λέει αυτό; Εγώ που η γλώσσα μου πάει ροδάνι, που λένε, αλλά αυτήν τη φορά ένιωσα να καλύπτομαι και να εκφράζομαι, πλήρως, από τα λεγόμενα του συγγραφέα, που δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω... 

Με μία γραφή που συγκλονίζει μέσα από την απλότητά της, που αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες, από εκείνες που απελευθερώνουν, πληγώνουν, στοιχειώνουν, ταρακουνούν, όπως και λυτρώνουν, ειπώνονται με λόγια λιτά και καθάρια. Δε χρειάζονται περιττές φιοριτούρες, ή, άλλα συγγραφικά τεχνάσματα. Η ''ευγλωττία'' του κειμένου προκύπτει από την ίδια του την ουσία. Συνοδοιπόροι με τον κεντρικό πρωταγωνιστή του βιβλίου όλοι κι όλες εμείς που θα επιλέξουμε να διαβάσουμε το παρόν βιβλίο. Ένα βιβλίο που το περικλείει μία φιλοσοφική διάθεση και τάση στοχασμού γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη κι ευημερία, δίχως να γίνεται γραφικό, ή, μελό. Αντιμέτωποι/ες με την αδικία, τον πόνο, την αγάπη, τον έρωτα, τις δεύτερες ευκαιρίες, τις προκαταλήψεις, τις ανισότητες, καθώς και την βαθύτατη ανάγκη μας να ''επιβίωσουμε'' χάρη στην όποια καλοσύνη εναντιώνεται σε κάθε κακία, ψάχνοντας ουσιαστικά την ευτυχία και ένα καλύτερο μέλλον με την πίστη μας σε αυτήν τη σκέψη άσβεστη παρά τις όποιες αντιξοότητες. Ένα βιβλίο που με έκανε να δω το ''είναι'' πίσω από το ''φαίνεσθαι''... Ένα βιβλίο καλογραμμένο κι ευνόητο που διαβάζεται με μία ανάσα και άκρως ''αποκαλυπτικό''...

Περιγραφή:

''Μόνο κάτι πουλιά πέταγαν δώθε κείθε. Τα πουλιά, σκέφτηκε, είναι από τα πιο άσχημα είδη που υπήρχαν σ’ αυτόν τον κόσμο. Ούτε τ’ αγαπούσε, ούτε τα μισούσε. Ο Γιάννης Παράμετρος δε μισούσε τίποτε. Απλώς αγαπούσε περισσότερο τα δέντρα ακόμα πιο πολύ κι απ’ τους ανθρώπους: τα πεύκα, τις ελιές, τα πλατάνια, όλα τα δέντρα. Ακόμα κι όσα είχαν αγκάθια για να προστατευθούν από την κακία των ανθρώπων.

Ο Μάικ περίμενε να γίνει κάποτε η μεγάλη επανάσταση των φτωχών. Έλεγε ότι τίποτε καλό δεν μπορείς να βρεις πίσω από τα κάγκελα και πως καμία φυλακή δεν είναι καλύτερη από τις άλλες.

Είναι ωραία η ζωή; αναρωτιόταν συχνά ο Γιάννης Παράμετρος. Δεν ήξερε ν’ απαντήσει με σαφήνεια. Ότι είναι κακιά η ζωή, το έβλεπε, το ζούσε: άνθρωποι είχαν βγάλει τις καρδιές άλλων συνανθρώπων τους ως θυσία σε θεούς· άλλοι τους τηγάνιζαν σε καυτό λάδι, άλλοι τους τύφλωναν, τους σταύρωναν, τους παλούκωναν, τους έριχναν μια σταγόνα στο κρανίο μέχρι να τρελαθούν. Δεν χρειαζόταν περισσότερες αποδείξεις γι’ αυτό.

«Η ζωή είναι ωραία», απαντούσε ο Μάικ.

Γιατί σκοπός του ανθρώπου είναι η ελευθερία που δεν φυλακίζεται, ακόμα και πίσω από τα πιο ισχυρά δεσμά." 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.